Sarplaninac

De Sarplaninac komt uit het grensgebied tussen Kosovo en Macedonië en is vernoemd naar het Sar gebergte. Hij werd oorspronkelijk gebruikt als bewaker van de kudde tegen de beer en de wolf, maar onder Tito is hij ook ingezet in het leger als zelfstandig opererende waakhond. Tot 1970 was het verboden om deze honden te exporteren, vandaar dat je ze niet veel buiten het voormalig Joegoslavië ziet. Toch worden ze ook wel in met name de VS en Canada gebruikt als kuddebewaker.

Ras omschrijving van een Sarplaninac

De Sarplaninac is een zeer forse hond, met een schouderhoogte van 70 tot 77 cm voor de reu en 65 tot 67 cm voor de teef. Hun gewicht ligt tussen de 40 en 65 kilo. De vacht is lang en ruw, met een dichte ondervacht. Bijna alle kleuren zijn toegestaan, maar de voorkeur gaat uit naar wolfsgrauw tot donkergrijs. Het hoofd is breed en zwaar, met een snuit die iets korter is dan de schedel. De ogen zijn amandelvormig en variëren van licht tot donkerbruin. In tegenstelling tot veel grote rassen kunnen Sarplanina behoorlijk oud worden: 13 tot 14 jaar is redelijk normaal en er zijn gevallen bekend van honden die 18 jaar haalden.

Karakter van een Sarplaninac

In zijn aard is hij zelfstandig en rustig, maar ook trouw en aanhankelijk. Hij hecht zich sterk aan de mensen en dieren waarmee hij is opgegroeid. Daardoor bezit hij een sterke beschermingsdrang. Naar vreemden toe is hij dan ook afstandelijk, afwijzend, maar hij zal niet snel bijten. Door zijn karakter is hij niet makkelijk te trainen. Je kunt hem niet gebruiken voor de africhting, hij neemt zelf zijn beslissingen. Een vriendelijke, consequente en niet harde opvoeding is dan ook heel belangrijk bij dit ras.

FCI Informatie

FCI groep 2: Pinschers, Schnauzers, Molossers en Sennenhonden

Bron: Raad van Beheer.